Muzeum Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego

Muzeum Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego utworzono w 1981 roku. Znajduje się ono we Włodawie przy ulicy Czerwonego Krzyża. Muzeum składa się z unikalnego w Polsce zespołu synagogalnego. Tworzą go : Wielka Synagoga, Mała Synagoga i Dom Pokahalny. Muzeum poświęcone jest historii i kulturze polskich i włodawskich Żydów.

Wielka Synagoga powstawała na przełomie lat 1764-1774, częściowo ufundowana przez rodzinę Czartoryskich. Została wymurowana w stylu późnobarokowym. . Do najciekawszych eksponatów można zaliczyć: pochodzące z drugiej polowy XIX wieku zwoje Tory, XIX-wieczne rimonim, jady, mezuzy, korony na Torę, chanukije, tefiliny, tałesy, balsaminki czy szofary. Jednym z najcenniejszych eksponatów jest neobarokowy aron ha-kodesz (szafa ołtarzowa). Znajduje się on w sali modlitewnej na ścianie wschodniej. Stiukowany i polichromowany w 1936 roku, jest jednym z najlepiej zachowanych zabytków tej klasy w Polsce.

Mała Synagoga została wybudowana w drugiej połowie XVIII wieku. Podczas I i II wojny światowej została zdewastowana, dopiero pod koniec XX wieku odrestaurowano ją i przywrócono jej pierwotny wygląd. Mała Synagoga jest budynkiem parterowym, wolnostojącym. Bryła budowli ma kształt prostopadłościanu. Wnętrze składa się z sali męskiej w części wschodniej oraz przedsionka i umieszczoną nad nim modlitewnią dla kobiet w części zachodniej.

Synagoga typu bejt midrasz, czyli Dom Pokahalny została wzniesiona najprawdopodobniej w 1928 roku na planie prostokąta. Wewnątrz znajdują się dwa pomieszczenia z których jedno było salą modlitewną. Ze względu na zniszczenia dokonane podczas II wojny światowej, obecnie znajdują się w niej pomieszczenia biurowe i magazynowe.