Dorohusk

Historia tej wsi sięga średniowiecza. Istniała tu osada obok przeprawy przez Bug na historycznym szlaku z Mazowsza na Ruś oraz przystań rzeczna. W Dorohusku zachowało się kilka zabytków, z których najciekawszy jest XVIII-wieczny pałac Suchodolskich, poważnie zniszczony podczas wojny polsko-radzieckiej w 1920 roku, odbudowany i odrestaurowany na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych ubiegłego tysiąclecia. Pałac wybudowano w XVIII wieku na skraju skarpy opadającej ku nadbużańskim łąkom, na płaskim majdanie o wymiarach 150 x 150, z wyrównanymi skarpami i śladami trzech bastionów ziemnych-pozostałością fortyfikacji XVI-wiecznego dworu obronnego Orzechowskich, zwanego Zamkiem. Późnobarokowy pałac jest budowlą parterową, wzniesioną na planie prostokąta, z piętrowym trójosiowym korpusem środkowym i parterowymi skrzydłami bocznymi. Fasady frontowe i tylna zaakcentowane są wydatnymi ryzalitami. Budynek nakrywa wysoki łamany dach polski z czterema facjatami. Od frontu w centralnej części mieści się obszerna sień, a od tyłu znajduje się ośmioboczny salon z profilowanym gzymsem podsufitowym i dwiema wnękami piecowymi. Według legendy, ów salon był początkowo zborem ariańskim, do którego dobudowano potem pałac. Po obu stronach pałacu stały dawniej parterowe oficyny, które spłonęły w 1920 roku. Ich mury rozebrano w 1936 roku, podobnie jak lewe skrzydło pałacu, które zostało odbudowane dopiero podczas ostatniej restauracji w latach osiemdziesiątych. Park angielski, który wraz z pałacem i kaplicą tworzył niegdyś całość architektoniczno-krajobrazową, uległ poważnej dewastacji w czasie I wojny światowej i okresie międzywojennej prawie całkowicie został wycięty. Pozostałością kompleksu są: częściowo zachowana 300-metrowa aleja na osi pałac-kaplica (obecnie na miejscu kaplicy stoi kościół parafialny), dwa zarastające stawy oraz kilka starych drzew-lip, kasztanów i jesionów-na przyległym do alei skwerku, ograniczonym z trzech stron drogami. Na skwerku tym, znajduje się częściowo zdewastowany XVIII-wieczny grób rodziny Suchodolskich oraz klasycystyczny nagrobek Barbary z Mężyńskich Suchodolskiej, żony fundatora pałacu. Kościół katolicki w Dorohusku stoi w miejscu dawnej kaplicy rodzinnej Suchodolskich z pierwszej połowy XVIII wieku. Jest on budowlą neogotycką, trójnawową, z wieżą w rzucie kwadratu. Najcenniejszy element wyposażenia to umieszczony w ołtarzu bocznym, słynący niegdyś jako cudowny obraz Najświętszej Maryi Panny z XVI wieku. Pochodzącą z wyposażenia starego kościoła drewnianą XVIII-wieczną rzeźbę św. Jana Nepomucena, otoczoną niegdyś kultem ustawiono jako figurę przydrożną na kamiennym postumencie koło szkoły. Na miejscu cerkwi prawosławnej, za torami niedaleko stacji PKP, zachowały się tylko otaczające niegdyś świątynię stare lipy.